ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ

Μυθιστόρημα

Ο Χόμελ πλάθει τους νεαρούς ήρωές του ανύποπτους και μοιραίους, σε αντίστιξη με το μυθιστόρημά του που και υποψιασμένο και προβληματισμένο είναι. Ο φόνος του Άλντεν, ενός από τα μέλη της νεανικής συντροφιάς, στην αρχή αντιμετωπίζεται από τους φίλους του, αλλά και την ίδια την κοινωνία του Κένσιγκτον, με τρόπο αναμενόμενο: παθητικότητα, αδράνεια, αναχωρητισμός. Η αφύπνιση των συνειδήσεων συντελείται αργά, οδυνηρά. Η διαδικασία ωρίμανσης των ανέμελων νέων είναι βίαιη και ακούσια. Η ανάληψη της ατομικής ευθύνης, όσο κι αν τρομάζει σαν ιδέα, επιβάλλεται νομοτελειακά.

Παρόλο που η δεκαετία του ’60 φαντάζει στο σημερινό αναγνώστη μάλλον παρωχημένη, ο Χόμελ, χωρίς να την προδίδει, τη χρησιμοποιεί τελικά ως αφορμή για ένα σχόλιο πάνω στα πράγματα που θα είναι πάντα επίκαιρα, ανθρώπινα, ουσιώδη και αληθινά.