ΣΤΕΦΑΝΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ

Ο Φίννε στην αφήγησή του συχνά ζωγραφίζει, δίνει εικαστικά τα νησιά του Αιγαίου. Κι ακόμη ότι στις σελίδες του χορεύει. Όσο κι αν κατεβάζει γνώσεις, όσο κι αν επιχειρεί να ψυχογραφήσει, δεν βαραίνει, πετάει τα βήματά του με αλαφράδα, έχει τη χάρη ενός άξιου χορευτή.

Κι έτσι γράφεται ωραία ένα ταξιδιωτικό βιβλίο;

Όχι μόνο έτσι, αλλά έτσι. Το θέμα είναι μόνο να έχεις τη χάρη, το ταλέντο του όποιου τρόπου. Κι ο Φέρντιναντ Φίννε τα έχει τα χαρίσματα αυτά. Ζει απολαμβάνει τις περιπλανήσεις του κι ό,τι γεύεται, ό,τι χαίρεται, το γνωστοποιεί, το μεταδίνει τερπνά, γοητευτικά. Ίσως βέβαια εμάς ορισμένα, ελάχιστα απ’ όσα λέει να μας ξενίζουν ή κι ακόμη να μας δυσανασχετούν. Κι ασφαλώς δεν θα παραδεχόμαστε ότι το λάθος δεν είναι σ’ εμάς που βλέπουμε από μέσα τις καταστάσεις, τα πράγματά μας κι όχι απ’ έξω, συνεπώς μη αντικειμενικά. Προτιμούμε στην περίπτωση αυτή να του καταλογίζουμε το λιγότερο παρεξήγηση των φαινομένων ή αποτέλεσμα του ανάλαφρου τρόπου γραφής. Όμως, προχωρώντας το βιβλίο και φθάνοντας στο τέλος του, σιγουρευόμαστε ότι ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ο χορευτής που το έγραψε έχει αγαπήσει τη χώρα μας. Ημερολόγιο έρωτα είναι τ’ οδοιπορικό του. Αλλιώς και δεν θα ‘ρχόταν πάλι και πάλι στους ίδιους τόπους, εραστής στη γειτονιά της αγάπης του. Κι ας πούμε μονάχα πως οι εραστές, οι ολόψυχα δοσμένοι κάνουν και λάθη. Κυρίως αυτοί…